Recenzja Tales of Candleforth na Nintendo Switch

Dorastałem w growych czasach, gdy point & clicki miały się bardzo dobrze, a kolejne tytuły pojawiały się częściej niż obecnie roguelite’y. W krew mi weszło rozwiązywanie zagadek i spokojne kombinowanie. Cieszy, że gatunek nie poszedł w totalne zapomnienie, ale domyślam się, że nie rozgrzewa on do czerwoności młodszego grona odbiorców.

W Tales from Candleforth czekać na nas będzie seria skąpanych w mroku łamigłówek. Poznamy Sarę, jej rodzinę oraz historię związaną z tajemniczymi mocami i okultyzmem. I choć nie chcę wam obiecać klasycznego zbieractwa przedmiotów i ciągłych dialogów, to już klikanie we wszystko może być nieuniknione. Gra studia Under the Bed trafiła na Nintendo Switch 30 kwietnia 2024 roku.

Był taki czas, gdy Escape Roomy rosły w siłę. Były popularną formą rozrywki dla grup znajomych. Obecnie wyczuwam lekki spadek ich popularności i choć sam fanem nie jestem, to samo założenie mi się podoba. Bohatera dzisiejszego tekstu najłatwiej byłoby mi przyrównać właśnie do próby wydostania się z trudnej sytuacji. Każdy rozdział zakłada serię powiązanych ze sobą zagadek - często w jednym miejscu będziemy musieli wypatrzeć coś, co przyda się gdzieś indziej.

Gameplay nikogo nie wgniecie w fotel i niebezpiecznie zahaczy o mniejsze tytuły z kategorii hidden objects. Te momenty, kiedy nie za bardzo wiesz po co, ale klikasz we wszystko w nadziei na jakąś interakcję. Statyczne tło i my przesuwający się po kolejnych ekranach i zbliżający tylko do konkretnych zagadek. Jeśli mogę zacząć od lekkiego pstryczka w nos dla Candleforth, to zbyt często dochodziło do takich sytuacji. Doceniłbym jakieś konkretniejsze podświetlenie przedmiotów mających znaczenie. Wychodzę z założenia, że przeszkadzać mi powinny głównie mądrze zaprojektowane problemy do rozwikłania, a niekoniecznie przedmioty do odszukania. Spostrzegawczość w kontekście wypatrzenia jakiejś podpowiedzi - tak. W celu sprawdzenia, czy coś jest faktycznie częścią gry, a nie tylko elementem tła - nie.

Same zagadki są przyjemne i bardzo różnorodne. To drugie cieszy szczególnie i utrudnia ewentualne znudzenie. Całość kładzie bardzo duży nacisk na elementy grozy i o ile nie nazwałbym tego horrorem (straszne nie będzie), tak świetnie wypada pod kątem artystycznym. Te grafiki będą dziwne, pokraczne i budzące lekki niepokój. Mnie takie rzeczy intrygują. Wizja twórców bardzo mi leżała i była fajnie wykonana. Zdecydowany plus na konto artystycznego skrzydła produkcji, bo nawet po samych screenach gra po prostu kusi.

Niczym w Opowieściach z Krypty, obiecane jest nam, że to tylko jedna z historii skrywających się w tych archiwach. Niestety nie będzie ona najdłuższa (czas grania zależny od naszych umiejętności), ale to nie jest najgorsze. Nie mam za złe, że gra nie nadużywa naszej gościnności i doceniam w dzisiejszych czasach gry krótsze/spójne. Problem w tym, że ta historyjka nie dorastała do pięt swojej wizualizacji. Jest dość przeciętna. Jeśli byłaby odcinkiem wyżej wspomnianego serialu, to nastolatki wzruszyłyby ramionami i poszły spać.

Świetnie zobrazowane, różnorodne zagadki, które czasami przynudzą przeciętną opowiastką i sfrustrują bezradnością grającego, klikającego we wszystko z nadzieją. Moja intryga kolejnymi wizjami twórców była skazana na małą zadyszkę. Jak ktoś mocno lubi założenia Escape Roomów, to może dać sobie ich zalążek na Switchu. 48 złotych (obecnie w promocji -20%) brzmi rozsądnie na odrobinę rozruszania szarych komórek.

Dziękujemy firmie Feardemic za dostarczenie gry do recenzji.